Πολλές φορές βλέπω να γίνεται σύγχυση μεταξύ στρατηγικής και της τακτικής στο κομμουνιστικό κίνημα. Αυτό έχει κάποιες φορές ολέθριες συνέπειες . Για παράδειγμα όταν η τακτική των συμμαχιών και των μετώπων αντικαταστήσει τους στρατηγικούς στόχους, μετατρέπει ένα ΚΚ σε ουρά των συμμάχων και των μικροαστικών και οπορτουνιστικών αντιλήψεων (ρεβιζιονισμός) .
Επίσης όταν η στρατηγική αντικαταστήσει την τακτική εξαλείφονται οι συμμαχίες και οι τακτικές πολιτικές κινήσεις σαν ανώφελες, ζημιογόνες και οπορτουνιστικές που είναι «χάσιμο χρόνου» και σε απομακρύνουν από τον στρατηγικό στόχο (αριστερισμός).
Η αμήχανη στιγμή πού ένας πιτσιρικάς αντιλαμβάνεται την κοινωνία καλύτερα από εσένα.
Θελω να κανω ενα βιντεο για το, γιατι μεχρι και σημερα χρειαζομαστε τον κομμουνισμο. Για οσους δεν γνωριζουν, ο κομμουνισμος ειναι η ιδεα ενος εθνους που μοιραζεται τον πλουτο. Και ενω μερικοι ανθρωποι το ονομαζουν διανομη, εαν ποτε μου δινοταν η δυνατοτητα να ξεκινησω μια κομμουνιστικη κυβερνηση (κλεινει ματι) περιμενετε 12 χρονια, θα την εκανα να εχει κτηρια οπου μπορεις να βαλεις λεφτα για να εχουν αλλοι ανθρωποι, ξερετε, μοιρασμα. Τωρα, γνωριζω οτι δεν ειναι ετσι ολες οι κομμουνιστικες χωρες, αλλα η διανομη ειναι οσο καλη οσο ειναι και το μοιρασμα. Δεν εξηγω γιατι χρειαζομαστε τον κομμουνισμο, απλα λεω τις διαφορες της διανομης. Γιατι, τεχνικα, ειναι, οπως ενας γονιος θα μπορουσε να κανει το παιδι του να μοιραστει ενα παιχνιδι ή κατι τετοιο. Τελος παντων, τωρα οσον αφορα γιατι πραγματικα χρειαζομαστε τον κομμουνισμου. Εχω δυο λογους. Πρωτον, δεν γινεται να εχουμε φτωχους ανθρωπους. Δεν ειναι καλο μια ολοκληρη ταξη ανθρωπων να ειναι φτωχοι. Οι ανθρωποι χρειαζονται λεφτα. Δεν γινεται να αφηνουμε ανθρωπους αστεγους γιατι δεν μπορουν να βρουν δουλεια. Τα λεφτα ειναι σημαντικα. Και αυτος ειναι ενας λογος που χρειαζομαστε τον κομμουνισμο. Δευτερον, μερικοι ανθρωποι ισως πουνε "ω ναι ευημερια", η ευημερια προαγει τους τεμπεληδες. Και δεν ξερω, δεν γνωριζω, αλλα ειμαι σχεδον σιγουρος οτι η ευημερια, ειδικα στις ηνωμενες πολιτειες, κοστιζει χρηματα. Οποτε ναι, ολοι αυτοι οι ηλιθιοι που λενε οτι ο κομμουνισμος ειναι το ιδιο με την ευημερια, μπορουν απλα να φυγουν γιατι ειστε ηλιθιοι. Απλα κοιταξτε την σημασια αυτης της λεξης. Συγνωμη για το ξεσπασμα, αλλα οταν ο κοσμος λεει οτι ειναι το ιδιο με την ευημερια, θυμωνω παρα πολυ. Τελος παντων, γι'αυτο χρειαζομαστε τον κομμουνισμο.
Πηρε μόνο δύο χρόνια συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για να διαχωριστεί ο Αλέξης από τον Τσίπρα με τρόπο αποκαρδιωτικά βάναυσο. Κι έτσι παράγεται εκείνη η «θερμοκρασία» που κατά τους ΣΥΡΙΖΑίους μετατρέπει τον αρχηγό τους όχι σε ατμομηχανή «ανάπτυξης» αλλά σε χύτρα ικανή να μαγειρεύει στον ατμό τη λογική του μέσου όρου των ταλαιπωρημένων πολιτών και να τον θέτει υπεράνω ακόμη και της στοιχειώδους πολιτικής κριτικής. Ετσι φτάσαμε στο σημείο να ανεχόμαστε ως σοβαρή και αποστομωτική τη δήλωση σε ανυπόγραφο χαρτί, το πανταχού και πάντα παρόν non paper, ότι: Αυτός ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας σε αυτές τις συνθήκες κρίσης μπορεί να συναντά έναν Ρότσιλντ στο Παρίσι ξεκαθαρίζοντας τη συνάντηση ως «ιδιωτική»! Κι έτσι μέσα στην ένδεια του αστικού τσίρκου όπου το είναι και το φαίνεσθαι μετατρέπει τα λιοντάρια σε γατούλες και τους κλόουν σε συνηγόρους ενός αόρατου διαβόλου, φτάσαμε ν' ασχολούμαστε με οτιδήποτε εκτός από το δηλητήριο που κρύβει η λέξη ιδιωτική...
Σε εποχές ολομέτωπης επίθεσης του Κεφαλαίου σε κατακτήσεις ,δικαιώματα λαικά κι εργατικά ,αλλά και σε εποχές ύφεσης ,υποχώρησης και ανετοιμότητας του Εργατικου Κινήματος (ΕΚ) ,ένα Μ-Λ ΚΚ που σέβεται τον τίτλο του ,έχει πρωτίστως την ευθύνη της ανασύνταξής του .Παράλληλα έχει την ευθύνη να ακολουθεί μια σοφή τακτική ,μια τακτική σαν την γάτα με το ποντίκι με τον ταξικό αντίπαλο ,να ελίσσεται ,,να μην εκτίθεται άσκοπα,,να κρατά ως κόρη οφθαλμού και για όσο μπορεί τα όποια περιθώρια δράσης του επιτρέπει το συγχρονο αστικό σύστημα και κυρίως να εκμεταλλεύεται αυτάστην κατεύθυνση της όσο γίνεται πιο γρήγορης ανασύνταξηςτου ΕΚ .
«Οι σοσιαλδημοκράτες λακέδες μας αποκαλούν συχνά «σταλινιστές» και πιστεύουν, ότι μ’ αυτό προσβάλλουν τους κομμουνιστές. Όμως εμείς οι κομμουνιστές είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτόν τον χαρακτηρισμό, όπως είμαστε υπερήφανοι και για τον χαρακτηρισμό «λενινιστές». Για τον προλετάριο επαναστάτη δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή από το να είναι ένας αληθινός λενινιστής, ένας αληθινός σταλινιστής, από το να είναι ως το τέλος πιστός οπαδός του Λένιν και του Στάλιν. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία για έναν κομμουνιστή από το να αγωνίζεται κάτω από την καθοδήγηση του μεγάλου Στάλιν για το θρίαμβο της δίκαιης υπόθεσης του προλεταριάτου.
Μπορει το σύστημα υγείας μιας φτωχής χώρας να υπερέχει από αυτό των Δυτικών χωρών; Κι όμως, η απάντηση δεν είναι εύκολη. «Οι επαναστάτες γιατροί» της Κούβας, επηρεασμένοι από το επαναστατικό πνεύμα του... συναδέλφου τους Τσε Γκεβάρα, δημιούργησαν ένα σχετικά επιτυχημένο σύστημα υγείας.
Στη θέση 64 αναφέρεται ότι «Υπάρχει μία αντικειμενική αντίφαση που διατρέχει κάθε κομμουνιστικό κόμμα, κάθε εργατικό επαναστατικό κίνημα που δρα σε μη επαναστατικές συνθήκες. Και αυτή η αντίφαση έγκειται στο γεγονός ότι, ενώ το ΚΚ είναι κόμμα της επαναστατικής ανατροπής, δεν δρα σε συνθήκες που ευνοούν την επαναστατική ανατροπή». Τι εννοούμε σε αυτό το σημείο;
«Ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα».
Αυτή η πασίγνωστη διατύπωση του Κλάουζεβιτς, ενός από τους μεγαλύτερους συγγραφείς για τα προβλήματα του πολέμου, συνιστά τον πιο ολοκληρωμένο και διαλεκτικό μάλιστα ορισμό του χαρακτήρα του πολέμου και της βίας που περιέχεται σε αυτόν.
«Ο πόλεμος είναι μια πράξη βίας προορισμένη στο να καταναγκάσει τον αντίπαλο να εκτελέσει τη θέλησή μας ... Είναι μια σύγκρουση μεγάλων συμφερόντων ρυθμισμένη με το αίμα, και είναι μόνο σ’ αυτό που διαφέρει από τις άλλες συγκρούσεις» γράφει στο σύγγραμμα του «Περί του πολέμου» ο Κλάουζεβιτς, στο οποίο ρητά δηλώνει σε κάποιο άλλο σημείο πως η πολιτική είναι το αίτιο που γεννά τον πόλεμο: «Αν λοιπόν έχει κανείς στο νου του πως ο πόλεμος προκύπτει από ένα πολιτικό σχέδιο, είναι φυσικό αυτό το αρχικό αίτιο από το οποίο κατάγεται, να παραμένει η πρώτη και ανώτερη θεώρηση που θα υπαγορεύσει τη διεξαγωγή του ... η πολιτική πρόθεση είναι ο σκοπός, ενώ ο πόλεμος είναι το μέσο, και το μέσο δεν μπορεί να θεωρηθεί ανεξάρτητο από το σκοπό»[1].
Πόσο όμορφη θα ήταν η ζωή μας αν είχε την εξυπνάδα και την τόλμη ο λαός να ζητήσει το γκρέμισμα αυτής της σάπιας κοινωνίας που ζει τώρα και την οικοδόμηση από την αρχή...μιας άλλης...καινούριας...πιο ανθρώπινης....πιο δίκαιας κοινωνίας ....της ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ...
Η Βουλή με απόφαση του πρόεδρου της θα τιμήσει, όπως γράφεται, τη μνήμη του Νίκου Μπελογιάννη με αφορμή την συμπλήρωση 65 χρόνων από την εκτέλεσή του, στις 30 Μάρτη 1952
Σημείωση: τώρα το πώς «κολλάει» να τιμάει τον Μπελογιάννη μια κυβέρνηση που επιδίδεται σε ταξίδια νομιμοποίησης των ναζί στην Ουκρανία και κάνει στους Αμερικάνους – που εκτέλεσαν τον Μπελογιάννη – κωλοτούμπες, όπως εκείνες του Τσίπρα κατά την επίσκεψη Ομπάμα στην Αθήνα, είναι κάτι που έχει πολλές εξηγήσεις. Η πιο αθώα εκ των οποίων είναι πως «ό,τι δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια»…
Τι έκανε ένας Βορειοκορεάτης αρσιβαρίστας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο;! Ζήτησε συγνώμη από τον ηγέτη της Βορείου Κορέας διότι πήρε το αργυρό μετάλλιο, αντί για το χρυσό! Βρήκαν ευκαιρία καλοπληρωμένοι και κακοπληρωμένοι παπαγάλοι στην αστική μας δημοκρατία να σχολιάζουν τις δηλώσεις του αρσιβαρίστα και να μιλούν για το δικτατορικό καθεστώς της Βορείου Κορέας. Άρχισαν και πολλοί λαϊκοί να χαζογελούν με την χαζομάρα και την δουλικότητα των Βορειοκορεατών! Με όσες ενστάσεις κι αν έχει κανείς για το καθεστώς της Βορείου Κορέας, γνωρίζει ότι στην χώρα του αρσιβαρίστα που έχει για πρόεδρο τον γραφικό Κιμ, όλοι έχουν δουλειά, όλοι έχουν στέγη, κανένας δεν κινδυνεύει να τον πετάξουν στον δρόμο, κανένας δεν κινδυνεύει να του κόψουν το ηλεκτρικό, κανένας δεν κινδυνεύει να του κόψουν το νερό και όλοι πάνω – κάτω, με βάση της παραγωγικές δυνατότητες μιας χώρας σε πλήρη απομόνωση από τη Δύση, έχουν ένα ισότιμο επίπεδο ζωής!
η φωτογραφια που επι δεκαετιες "αποδεικνυε" τον Λιμο στην Ουκρανία ."Δανεισμενη" απο τους ΝΑΖΙ και την προπαγανδα τους ,στους Αμερικανους και τον "κ" Κόνκουεστ που την περιεφερε επι χρονια σαν "αποδεικτικο" στοιχείο ! Μονο που είναι Αμερικανικη οικογένεια απο την Οκλαχόμα του ΄30 που εζησε ετσι στα χρονια του μεγαλου Κραχ του ΄29
Η ιστορία των εκατομμυρίων των ανθρώπων που ήταν σύμφωνα με ισχυρισμούς έγκλειστοι και πέθαναν στα στρατόπεδα εργασίας της Σοβιετικής Ένωσης και ως αποτέλεσμα του λιμού κατά τη διάρκεια της εποχής του Στάλιν
Από τον Χίτλερ στον Χερστ και από τον Κόνκουεστ στον Σολζενίτσιν
Σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε , ποιος μπορεί να αποφύγει τις φοβερές ιστορίες περί θανάτων και δολοφονιών στα στρατόπεδα εργασίας-γκουλαγκ της Σοβιετικής Ένωσης ; Ποιος μπορεί να αποφύγει τις ιστορίες περί εκατομμυρίων που λιμοκτόνησαν εως θανάτου και των αντιπάλων που εκτελέσθηκαν στη Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια της εποχης του Στάλιν ; Στον καπιταλιστικό κόσμο αυτές οι ιστορίες επαναλαμβάνονται επανειλημμένως στα βιβλία, τις εφημερίδες, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, και στις ταινίες, και οι μυθικοί αριθμοί περί «εκατομμυρίων θυμάτων του σοσιαλισμού» έχουν αυξηθεί αλματωδώς τα τελευταία 50 χρόνια.
Τον Αύγουστο έγιναν στη Γερμανία πολλές μαζικές απεργίες, η πείρα των οποίων θα μπορούσε να είναι χρήσιμη για την επαναστατική στρατηγική του προλεταριάτου στους επικείμενους αγώνες. Η πρώτη διακηρυγμένη γενική απεργία που αποφασίστηκε στο Βερολίνο από τη γενική συνέλευση των Συμβουλίων των Εργατών επεκτάθηκε γρήγορα και στις υπόλοιπες περιοχές της Γερμανίας.
Τα αιτήματα των εργατών δεν ήταν μόνο οικονομικής φύσης. Αντίθετα, η απεργία είχε παντού και πολιτικό χαρακτήρα. Η κυβέρνηση από κοινού με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία πήραν όλα τα μέτρα για να σπάσουν τη γενική απεργία.
Πριν λίγες μέρες το δίποδο κτήνος που εκτέλεσε εν ψυχρώ τον δεκαπεντάχρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο δήλωσε πως "δεν πρόκειται να ζητήσει συγνώμη από κανένα 15χρονο". Ο συνήγορος υπεράσπισης του κτήνους πήρε την εντολή για την υπεράσπιση από τον πρόεδρο του σωματείου των ειδικών φρουρών. Πράγμα που σημαίνει πως οι πρακτικές του κτήνους είναι αποδεκτές από την πλειοψηφία του σώματος που υπηρετεί. Ο μηχανισμός έπιασε δουλειά. Χτες, στην Πάτρα, δικαζόταν ο Κώστας Πελετίδης, επειδή δεν έδωσε βήμα στους φασίστες μαχαιροβγάλτες της χρυσής αυγής ώστε να πραγματοποιήσουν τις προεκλογικές τους συγκεντρώσεις. Η περιώνυμη Αστική Δημοκρατία, αλληθωρίζοντας και ποιούσα την νήσσα, δίνει εντολή στον "μηχανισμό" να διερευνήσει το "δικαίωμα" του φασίστα να την εκμεταλλεύεται ώστε να της κάνει αργότερα την κηδεία. Ο μηχανισμός πιάνει δουλειά και ο δήμαρχος σύρεται στα δικαστήρια.
