ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ... Ο Στρατάρχης ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

1974 Πεθαίνει ο στρατάρχης της Σοβιετικής Ένωσης Γκεόργκι Ζούκοφ, ένας από τους σημαντικότερους πρωταγωνιστές του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου (1941-1945) και βασικούς στρατιωτικούς παράγοντες της Νίκης. Ο Ζούκοφ εντάχθηκε στο Κόμμα των Μπολσεβίκων με την έκρηξη της Επανάστασης του 1917, μαχόμενος με τον Κόκκινο Στρατό στα διάφορα μέτωπα κατά των δυνάμεων της αντεπανάστασης. Μεταξύ άλλων, διετέλεσε μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΣΕ (1956-1957), καθώς και υπουργός Άμυνας της ΕΣΣΔ (1955-1957).

Γεννημένος την 1η Δεκεμβρίου 1896 στη Στρέλκοβα της ρωσικής στέπας, ο Γκεόργκι Κονσταντίνοβιτς Ζούκοφ γεννιέται σε φτωχή οικογένεια χωρικών. Αφού δούλεψε στα χωράφια  από μικρός, η ανέχεια θα τον έφερνε σύντομα στη Μόσχα, όπου σε ηλικία 12 ετών μαθητεύει σε βυρσοδεψείο της Ρωσικής μεγαλούπολης.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1912, και αφού ολοκλήρωσε την πρακτική, ο Ζούκοφ μπήκε στο επάγγελμα, αν και η καριέρα του δεν θα προλάβαινε να ευδοκιμήσει, καθώς τον Ιούλιο του 1915 στρατολογήθηκε άρον-άρον για να υπηρετήσει στα θέατρα μάχης του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Τοποθετήθηκε στο ιππικό του Αυτοκρατορικού Στρατού και διακρίθηκε στις μάχες, με τον ίδιο να παρασημοφορείται μάλιστα δύο φορές με τον Σταυρό του Αγίου Γεωργίου. Η θητεία του στα χαρακώματα του πολέμου θα έπαιρνε ωστόσο απρόοπτο τέλος όταν τραυματίστηκε βαριά...Η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 θα τον βρει σε στάδιο αποθεραπείας και ο Ζούκοφ θα προσχωρήσει άμεσα στους Μπολσεβίκους, λιποτακτώντας από τον Αυτοκρατορικό Στρατό και προσχωρώντας έτσι στον νεότευκτο Κόκκινο Στρατό, με τις τάξεις του οποίου πολέμησε ενάντια στην αντεπανάσταση αλλα και τις Ιμπεριαλιστικές  εισβολές  (1918-1921), παραμένοντας πάντα στο ιππικό.
Στο τελος, παρασημοφορήθηκε για άλλη μια φορά για τη συμβολή του στη νικητήρια επανάσταση και στα χρόνια που θα έρχονταν θα ανέβαινε τις τάξεις της ιεραρχίας, καθώς οι ηγετικές του ικανότητες ήταν αναντίρρητες. Τραχύς άνθρωπος και αθυρόστομος, αντιγύριζε στις επικρίσεις ότι όταν διοικείς ανθρώπους σε μάχες δεν υπάρχει η πολυτέλεια για λεπτότητα και τακτ.Οι επιτελικές του ικανότητες, η σκληρή πειθαρχία των μονάδων που διοικούσε και η προσκόλλησή του στη νίκη θα αναγνωρίζονταν από τους ανωτέρους του: τo 1923 θα τον βρει με τον βαθμό του συνταγματάρχη, ενώ μέχρι το 1930 ήταν ήδη ταξίαρχος του Κόκκινου Στρατού...

Το 1938 κι ενω τα σύννεφα του πολέμου πληθαίνουν επιλέγεται απο τον Στάλιν ως διοικητής των δυνάμεων της νευραλγικής σοβιετικής στρατιάς στη Μογγολία, με αποστολή τη νίκη κατά των Ιαπώνων. Μια σχεδόν αγνωστη στους πολλούς πτυχή του Β΄ΠΠ ,οτι η ΕΣΣΔ πριν την εισβολή των Ναζί αντιμετώπισε ανατολικά την εισβολή των Ιαπώνων ! Ο Ιμπεριαλισμός συντονισμένος λοιπον εναντίον της απο παντού !Τον Μάιο του 1939,  ο Ζούκοφ έκανε πράξη τις δαιμόνιες στρατηγικές του ικανότητες: στις 20 Αυγούστου εξαπολύει την ορμητική αντεπίθεσή του, νικώντας κατά κράτος του Ιάπωνες, οι οποίοι αναγκάζονται να υπογράψουν στις 15 Σεπτεμβρίου σύμφωνο ειρήνης. Ετσι με καθαρά τα ανατολικά σύνορα η ΕΣΣΔ ρίχνει ολο το βάρος της στην "δυτική " άμυνα ,καθως ο καιρός πιέζει ασφυκτικά ...41.000 εργοστάσια και βιομηχανίες μεταφέρθηκαν ανατολικά και μετατραπηκαν εσπευσμένα σε πολεμικά .Οι Σοβιετικοί Λαοί κάνουν εναν τιτάνιο αγώνα με τον χρόνο ώστε να προλλάβουν τις εξελίξεις .

Ο Ζούκοφ παρασημοφορείται με την τιμή «Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης» και προάγεται σε στρατηγό του Κόκκινου Στρατού!Επιστρέφοντας στη Μόσχα, αναλαμβάνει επιτελάρχης των σοβιετικών δυνάμεων (Ιανουάριος 1941) και λίγο αργότερα, στις 22 Ιουνίου 1941,  η ναζιστική Γερμανία εισβάλλει  στην ΕΣΣΔ  εγκαινιάζοντας το Ανατολικό Μέτωπο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου...Επιλέγεται η τακτική της οργανωμένης οπισθοχώρησης και ανασύνταξης ,με παράλληλη καταστροφή υποδομών και εφοδίων καθως και η δημιουργία αντάρτικων παρτιζάνικων οργανωμένων ομάδων σαμποτέρ στα καταληφθέντα απο τους Ναζί εδάφη ,έτσι οταν οι Ναζι φτάνουν προ της Μόσχας βρίσκουν έτοιμη και από τεχνολογικής και απο τεχνικής αποψης την ΕΣΣΔ έτοιμη για την αντεπίθεση ,αλλα και τους Ναζι καταπονημένους και σχεδόν αποκομένους απο τα σαμποταζ των παρτιζάνων στα μετόπισθεν απο επιμελητεία και ανεφοδιασμό .Τα τρομερά Τ-34 ,τα Κατιουσα και τα ΜιG -Τουπόλεφ είναι ΕΤΟΙΜΑ πια και παράγονται σε μεγάλες ποσότητες ! 

Αφού σταματά τους Ναζί ο Κοκκινος Στρατός εξω απ τη Μόσχα στις 5 Δεκεμβρίου και με την ενίσχυση ακόμα και των στρατιών της Μογγολίας αρχίζει η αντεπίθεση .Πρώτος σταθμός η μεγαλειώδης υπεράσπιση και νίκη στο πολιορκημένο Στάλινγκραντ ! Η επική αυτή μάχη όπου ο Ζούκωφ με τον Στάλιν σχεδιάζουν  τη μεγαλεπήβολη «Επιχείρηση Ουρανός», που εγκαινιάζεται στις 19 Νοεμβρίου και αφορά στη διπλή επίθεση των Σοβιετικών. Μέχρι τις 2 Φεβρουαρίου, οι περικυκλωμένες ναζιστικές δυνάμεις παραδίδονται και η πόλη γλιτώνει. Με τις επιχειρήσεις στο Στάλινγκραντ να οδεύουν προς το αίσιο τέλος τους, ο Ζούκοφ εφαρμόζει τη νέα του στρατηγική («Επιχείρηση Σπίθα»), η οποία καταφέρνει να διανοίξει τον πρώτο δίαυλο επικοινωνίας μεταξύ Μόσχας και πολιορκημένου Λένινγκραντ (Ιανουάριος 1943).Επόμενη κίνηση, το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, ο σχεδιασμός της Μάχης του Κουρσκ. Ο Ζούκοφ μαντεύει τις προθέσεις των Γερμανών και αναπτύσσει τις δυνάμεις του με τέτοιον τρόπο ώστε να κατακτήσει μια από τις πλέον λαμπρές νίκες του Κόκκινου Στρατού στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο! 

Επιστρέφοντας στο Βόρειο Μέτωπο, ο στρατάρχης απελευθερώνει και το Λένινγκραντ, αναγκάζοντας τη ναζιστική πολιορκία να αρθεί (Ιανουάριος 1944), πριν εγκαινιάσει το νέο του στρατηγικό σχέδιο για την εκκαθάριση της Λευκορωσίας και της ανατολικής Πολωνίας: στις 22 Ιουνίου 1944 η «Επιχείρηση Λευκορωσία» τίθεται σε εφαρμογή, η οποία θα οδηγήσει σε μια ευρύτατη σοβιετική νίκη και θριαμβευτική προέλαση, που θα σταματήσει μόνο όταν οι προμήθειες εξαντληθούν.Με τον χρόνο  υπέρ του και τις ναζιστικές δυνάμεις κλονισμένες, η προέλαση προς το Βερολίνο ήταν μονόδρομος: ο Ζούκοφ ηγείται της τελικής επίθεσης τον χειμώνα του 1945, αφού είχε ήδη εκκαθαρίσει όλη σχεδόν την ανατολική και το μεγαλύτερο τμήμα της κεντρικής Ευρώπης, ο Κόκκινος Στρατός μπαίνει θριαμβευτής στο Βερολίνο!

η παραδοση των Φασιστων 

 Ο Ζούκωφ μετά την παρέλαση της Νικης στην Μόσχα επιλέγεται σαν ο καταλληλότερος να οργανώσει την "νεα" πρώτη γραμμη αμυνας αυτη την "κόκκινη ζώνη" της Γερμανίας όπου αργότερα θα γίνει ΛΔΓ.Ο Στραταρχης της Νίκης είναι το πιο αγαπητό πρόσωπο  στους Σοβιετικούς Λαούς μετά τον Στάλιν . Στον ενα χρόνο που μένει εκεί παθαίνει εμφραγμα ,η υγεία του έχει επιβαρυνθεί απο τις μάχες και τα καθηκοντα και ζητά ο ιδιος ξεκούραση .Δεν υπάρχει ουτε ενας Σοβιετικός πολίτης να αρνηθεί στον τιμημένο Στρατάρχη κάτι τέτοιο ! Πόσο μάλλον ο Στάλιν ο παλιός αυτός μπολσεβίκος σύντροφός του .Ετσι αποστέλεται και αναρρώνει στην ήσυχη Οδησσό κι αργότερα στην Διοίκηση των Ουραλίων .

Η προπαγάνδα τον θέλει σε δυσμένεια ! απο τον "αιμοσταγή" Στάλιν που του "κλεβει " την δόξα ο Ζούκωφ ...όμως τόσο  ο ιδιος αλλα και ο Στάλιν τα εξηγούν ολα αναλυτικά στα απομνημονεύματα τους αλλά και σε συνεντεύξεις .Μετά τον θάνατο του Στάλιν (1953) γίνεται Υπουργός Αμύνης (1955)και το 56 αναλαμβάνει ο ίδιος επικεφαλής των Σοβιετικών Δυνάμεων που επεμβαίνουν στην Ουγγαρία στο πλευρό των εκεί κομμουνιστων και του Ουγγρικού λαού κατα της οργανωμένης απο τον Ιμπεριαλισμό  αντεπανάστασης .Πολιτικές διαφωνίες μεταξύ Ζούκοφ και Χρουστσόφ θα σηματοδοτήσουν σύντομα πάντως το τέλος της βραχύβιας πολιτικής επιστροφής του στρατηγού στη δημόσια ζωή: τον Ιούνιο του 1957 ο Ζούκοφ παύεται από υπουργός και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, για να μη γυρίσει ποτέ ξανά στη δημόσια σφαίρα...

 Ο Στρατάρχης της ΕΣΣΔ Γκεόργκι Ζούκοφ, πρώτος αναπληρωτής του Στάλιν στον Πατριωτικό Πόλεμο του σοβιετικού λαού (1941-1945) κατά του φασισμού, 4 φορές ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης γράφει στο βιβλίο του «Αναμνήσεις και Αντανακλάσεις» το 1969 για τον Στάλιν: «Ο Ιωσήφ Στάλιν δεν ήταν άνθρωπος, που να μην μπορούσες να του θυμίσεις τα δύσκολα προβλήματα, που να μην μπορούσες να λογομαχείς μαζί του και μάλιστα να επιμένεις ενεργά στη γνώμη σου. Αν ορισμένοι μιλάνε διαφορετικά, εγώ βεβαιώνω, ότι αυτά που λένε είναι ψέματα. Ο Στάλιν ήταν πολυμορφωμένος, με εκπληκτική μνήμη, με εξαιρετικό μυαλό εκ φύσεως, επίσης με συγκλονιστικές ευρείς γνώσεις. Ο Στάλιν άκουγε προσεκτικά, κάποτε έκανε ερωτήσεις, απαντούσε. Όταν τελείωναν οι συζητήσεις, διατύπωνε τα συμπεράσματα με ακρίβεια».




- Πώς εκτιμάτε τον καθοδηγητικό ρόλο του Κόμματος στον πόλεμο ;; 


- Δεν θα κερδίζαμε εμείς τον πόλεμο και η μοίρα της πατρίδας μας θα διαμορφωνόταν αλλιώς αν δεν υπήρχε η ατσαλένια δύναμή μας, το Κόμμα. Τα πιο δύσκολα και υπεύθυνα καθήκοντα του πολέμου πρωτίστως πέφτανε στις πλάτες των κομμουνιστών. Η οργάνωση της βιομηχανίας, η δουλειά στα μετόπισθεν. Θαυμάζω το τεράστιο έργο που εγινε στις πιο δύσκολες μέρες. Σύντομα, από τον Ιούνη μέχρι τον Νοέμβρη του 1941 μεταφέρθηκαν 1500 επιχειρήσεις από τις περιοχές που απειλούνταν από την κατοχή, στην Ανατολή και ξαναλειτούργησαν. ... Φανταστείτε οτι η επιχείρηση αεροπλάνων μέσα σ΄ ένα - δύο μήνες ξανάρχισε να παράγει στη νέα τοποθεσία. Μέρα και νύχτα κινούνταν στρατιωτικά τραίνα με βιομηχανικές εγκαταστάσεις και αντιστρόφως από την Ανατολή με οπλισμό για τον στρατό. Η γιγαντιαία αυτή κυκλοφορία γινόταν με εντάσεις, ανωμαλίες, παρεξηγήσεις, συγκρούσεις, ωστόσο συντελούνταν αδιάκοπα, αυξάνονταν υποταγμένη στην καθοδηγητική οργανωτική δύναμη. Ο κρίκος αυτός είναι μόνο ένας από τις αναρίθμητες φροντίδες που πήρε στις πλάτες του το Κόμμα. Είμαι περήφανος που ανδρώθηκα και αναπτύχθηκα σε αυτό το Κόμμα. 


(από συνέντευξη του στρατάρχη Ζούκοφ στον ανταποκριτή της Κομσομόλσκαγια πράβντα, δημοσιεύεται στο περιοδικό της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Εθνική Αντίσταση, τεύχος 166, Απρίλιος 2015)